Yurtdışında Gerekli Olan Belgeler

Sanırım en çok sorulan konulardan birisi. En çok sorulan “soru” değil, “konu”; çünkü istemediğiniz kadar farklı çeşitte soru aldım bu konuda. Başka yazılarımda, sosyal medya üzerinde yaptığım paylaşımların içeriğinde ara sıra değinmiştim ama bunları derlememiştim. Şimdi hatırlayabildiğim kadarıyla ‘bildiklerimi’ sıralamaya başlayayım.

2015 yılında Tokyo’ya, 2016 yılında da Rio de Janeiro’ya (aslında 2017’de varabildim) motosiklet ile seyahat ettim. Bu seyahatlerin ilkinde Türkiye’de sahip olduğum motosikletim YBR125 ile yola çıktım. Japonya’da satıp döndüm. İkincisinde ise Uruguay’a gidip bir motosiklet satın aldım. Onu da Brezilya’ya emanet edip geldim.

Yurtdışına çıkmak için Pasaport ve/veya vizeye ihtiyaç duyduğumuz ülkeler var. Ayrıca, motorlu taşıtınız için de bazı belgeler gerebiliyor. (Pasaport=uluslararası kimlik; vize ise talep eden ülkelere giriş için alınan izin diye düşünebilirsiniz. Genelde vize, pasaportun sayfalarına yapıştırılır. Yani öncelik pasaportta)

İlk seyahatten başlayacak olursak, Türkiye’de motosiklet sahibi olmak için ruhsata, trafik sigortasına; kullanmak için ise ehliyete ihtiyacımız olduğunu söylememe gerek yok diye düşünüyorum. Ben de kendi motosikletimle seyahat edecektim. Gitmek istediğim ülkeler Gürcistan, Rusya, Kazakistan, Moğolistan ve Japonya’dan ibaretti. Bunların arasında Kazakistan’a uğramadım. O sabah bir kaza yaptığımdan dümeni Moğolistan’a kırmıştım. Kalan 4 ülke için gerekli olan belgeler:

Gürcistan: Herhangi bir ek belgeye ihtiyaç yok. Pasaporta da ihtiyaç yok. Doğal olarak vizeye de ihtiyaç yok. Motosiklet için de bir şey istemiyor. Sarp sınır kapısından hızlıca giriş yapmıştım.

Rusya: 2015 yılında Rusya bizden vize istemiyordu. Ancak, Gürcistan kadar rahat değil. Pasaport gerekiyordu. 30 güne kadar vizesiz seyahat edebiliyorduk. Motosiklet için de bir belge istemiyorlardı. Bir kağıt doldurup ülkeye giriliyordu. Ülkede fazla kalacaksanız trafik sigortası yaptırmakta fayda var. Aslında zorunlu zaten 😀 Polis durdurduğunda ceza yemek istemiyorsanız yaptırın, trafik kurallarına da özenle uyunuz. 2016 yılında bizden hem vize, hem de Uluslararası Ehliyet  istemeye başlamıştı Rusya. 2017 yılındayız ve vize istemeye devam ediyor. Ehliyet konusu ne oldu bilmiyorum. Motosiklet için ise ek bir belge gerekmiyor.

Kazakistan: Girmedim ama vize istemiyor. Motosiklet için de ek belgeye gerek yok.

Moğolistan: 30 güne kadar vize istemeyen başka bir ülke daha. Trafik sigortası yaptırmak için birileri yakanıza yapışıyor ülkeye girince. Çok ucuz olduğu için yaptırmıştım. Yol olmayan ülkede neye sigorta istiyorlarsa, diye düşünüp yaptırmayabilirsiniz. Yine de şehir merkezlerinde kimseye çarpmamaya dikkat edin!

Japonya: İşte sorun olan ülke. Tek güzel yanı bizden vize istemiyor olması. TC vatandaşları 90 güne kadar Japonya’da ellerini kollarını sallaya sallaya gezebiliyor. Evet, gerçekten böyle. 3 kez gitmiş birisi olduğumdan bana güvenebilirsiniz. Fakat, motosikletinizi orada kullanmak istiyorsanız işin rengi farklı. İlk olarak Uluslararası Ehliyet edinmeniz gerekiyor Türkiye’deyken. Fiyatı gereksiz pahalı! Ardından da motosikletiniz için Triptik (Gümrüklerden Geçiş Karnesi) belgesini almanız gerekiyor. O da ayrıca pahalı. Tabi Japonya’ya girmek için gemi veya uçak kullanacağınız için liman vergileri vs. de ödemeniz gerekecek. Ben de Japonya’ya Gideceğim!  yazımda bu konuya daha derinden değinmiştim. Seçenekleri değerlendirmek size kalmış. Motosiklet kullanmak için en çok para harcadığım ülke Japonya. O güzel yollarına ve manzaralara değiyor, ama yine de ülkeye gittiğinizde motosiklet kiralamayı da düşünebilirsiniz.

Buraya kadar anlattıklarım Asya seyahatimdendi. Şimde de Güney Amerika için neler gerekiyormuş bakalım…

Yine bir denizaşırı macera olduğu için önceliğim oraya ulaşımımı sağlayabilmekti. Uçakla gidecektim de tam nereye gidecektim, nasıl gidecektim, motosiklet götürecek miydim? O sıralar cebimdeki parayı motosiklet satın alıp ÇOK pahalı olan taşıma ücretlerine vermektense gidip orada motosiklet satın almayı denedim.

Arjantin: Yolculuğum Arjantin’de başladı. Motosikleti Uruguay’da bakacaktım ama oraya uçuş yoktu. Arjantin’de motosiklet satın alabilirsiniz. Ancak ülke dışına çıkaramazsınız. Ülkeye girmek için pasaport yeterli. Havalimanında hızlıca işlemler bitiyor. 90 güne kadar vizesiz seyahat edebiliyoruz. Ne güzel iş yahu 🙂

Uruguay: Arjantin’den Uruguay’a feribot ile geçtim. O kadar yakınlar. O kadar da benzer ülkeler. Uruguay da 90 güne kadar vize istemiyor. Motosiklet satın almak için işlemleri çok zor değil. Ancak İspanyolca bilmekte fayda var. Ben bilmiyordum, Allah yardım etmese işim zordu. Uruguay Seyahat Notlarıma bakmanızda fayda var. Motosikleti, üzerinde adım yazan ruhsatı ile satın alıp sürmeye başladım. Ehliyetimi kimse sormadı. Trafikte ehliyet sorarlarsa da eski ehliyeti bile göstersek iş yapıyor. Çünkü onlar eski-yeni ehliyet mevzusunu nereden bilsinler. Pahalı bir ülke ancak bürokratik işlemler teker teker aşılabiliyor. Ülkeden motorla çıkarken, Uruguay oturumum var mı diye çok direten Arjantin benim ülkeye girmemi engellememişti. Yine de zorlamıştı. Ayrıca Güney Amerika ülkelerinde geçerli bir sigorta yaptırmakta fayda var. Benimkisi 5 ülkede geçiyordu: Uruguay, Arjantin, Brezilya, Şili, Paraguay. Aslında o listede Peru da olmalıymış ama yoktu. [Mercosur]

Paraguay: Herhangi bir sınır geçişim bu kadar hızlı olmamıştı. Arjantin’den Paraguay’a 3-5 dk arası bir sürede geçmiştim. Vize istemiyor bizden (Kanada’dan istiyor 😀 ). Motosiklet için de ek bir belge sormuyorlardı. Sigortayı bile sormadılar. Cillop gibi ülke, görülecek pek bir şey yok. 

Bolivya: Aslında burada da 90 güne kadar vizesiz gezebiliyoruz. Ama bana kaç gün kalacağımı soran memura “3 hafta kalırım herhalde” deyince bana 30 günlük vize vermişti. Pasaporta bastığı damgaya yazılıydı sanırım. Motosiklet için yine bir sorun yoktu. Bilgisayara girdisini yapıp devam ettirmişlerdi. Sigorta şart!

Peru: Vizesiz gezmeye devam! Pasaportumuz yine yeterli. Ancak sınırda işlemler çok yavaş ilerliyor. Motosiklet için sigorta istediklerinde bir belgem yoktu. İlerde yaptırırım, dedim ve müsade ettiler. Dönüşte ise sigorta yaptırmadan sınırdan geçirmediler. Sınırda sigortacı tabi ki var. 90 gün vizesiz gezmeye başlayabilirsiniz 🙂 Açık ara en tehlikeli trafik bu ülkede. Kesinlikle sigorta yaptırın ve de kendi şeridinizde bile kendinizi güvende hissetmeyin!

Ekvator: Güney Amerika’nın güzel yanı bu. Vize yok arkadaş! Ekvator da Amerikan dolarından başka para geçmediğini belirtmekte fayda var. 90 gün, kıtanın en ucuz benziniyle seyahat etmek güzel. Motosiklet için sigorta istemediler. Ben de yaptırmadım. Otobanların bir kısmı ücretli (diğer ülkelerde motosiklete bedavaydı).

Kolombiya: Pek bir sevilen Güney Amerika ülkesi Kolombiya da bize kapılarını sonuna kadar açmış durumda. 90 gün istediğimiz gibi gezebiliyoruz. Sınır geçişi çok yavaş olsa da güzel insan karakteri ve yardımsever atmosfer her şeyi unutturuyor. Motosiklet için sınırda sigorta yapmak zorunlu değil ama şiddetle öneriyorum. Polis çevirmesinde soruyorlar. Sadece sınırdaki kasabada kalacağınız gün kadarlık sigorta yaptırabiliyorsunuz. Diğer şehirlerde tek seçenek yıllık sigorta. O da 200 dolara yakındı yanılmıyorsam. Yanılıyorsam da “pahalı” diye kodlayın 🙂

Şili: En zorlu sınır geçişi. Her şeyin tek tek x-ray cihazından geçtiği tek ülke. Motosiklet için bir belgeye ihtiyaç yok. 90 güne kadar vizeye de ihtiyaç yok. Biraz sabırla denilenleri yapınca yine elimizi kolumuzu sallaya sallaya gezebileceğimiz uzuuun bir ülke. Otellerde dolar ile nakit ödeme yaparsanız vergi ödemiyorsunuz. Ek bir bilgi olarak dursun burada. He bir de yollar paralı. Hem de çok paralı. Alternatif yol aramak çok yorucu oluyor, bazen de bulunmuyor.

Brezilya: Sınır geçişi rahat. 90 güne kadar vizesiz. Motosiklet için belge talep etmeyen, yeşile doyacağınız güzeller güzeli bir ülke daha. Sigortanız olduğundan emin. Aslında bu ülkelerin hepsinde orada geçen bir trafik sigortası olmadan araçla gezmenizi tavsiye etmem. Sonuçlar çok kötü olabilir. Başka bir evrak işi yok. 

Gezdiğim ülkelerin hepsi vize istemeyen ülkelerdi. Kimisi 90, kimisi sadece 30 güne kadar vizesiz gezmeye müsade etse de bunun ne kadar keyifli bir şey olduğunu anlatmama gerek yoktur diye düşünüyorum. Gerekli evrak üzerinizde bulunduğu sürece de herhangi bir sınır geçişini başarıyla tamamlayamayacağınızı düşünmüyorum. Bazen çok vakit alabilir, ama haklıysanız her zaman sınırı geçiyorsunuz. 

Dilerim yardımcı bilgiler barındırmıştır. Yolda görüşürüz.