Lahmacun

Bu senelik ya da uzun bir süreliğine diyelim, yazacağım/paylaşmak istediğim son fotoğraf hikâyesi Brezilya’dan. Seyahatimin son durağı olarak belirlediğim Rio de Janeiro’nun olduğu ülke. 2016’nın son günlerinde Brezilya’ya girmiştim ve yolumun üzerindeki ilk kasaba olan Foz do İguaçu’da kalıyordum. Bunun sebebi tamamen şelaleleri görmekti. Çok da iyi yapmışım. Şelaleler, hiç de aceleyle gezilecek yerler değildi.

Bu şehirde bir adet Türk restoranı olduğunu duymuştum. Şehre geldiğim gün aslında Brezilya’ya ilk giriş yaptığım gün olduğu için aklıma gelmemişti oraya gitmek. Sonraki gün akşam saatlerinde gidip “merhaba” demek istedim. Kaldığım hostelin sadece 1 sokak ötesinde bulunuyor olması da çok güzel bir tesadüftü. Kolayca yerini buldum ve sohbete Türkçe başladım.

Kısa sürede kaynaştık ve güzel sohbetimizi çay eşliğinde sürdürdük. Dükkanın sahibi ve diğer çalışanlarla tanışmak ve Türkçe konuşuyor olmak benim için bulunmaz bir nimetti. Çünkü Portekizce’yi hiç sevmemiştim. İspanyolca’dan sonra hoşuma gitmemişti bir türlü. Neyse, sohbet devam ederken bir ara Gazi bey (restoran sahibi): “Senin masan hazır” dedi. Nasıl yani?

Ben bir şey sipariş etmedim ki? Ne sofrası… derken arkama döndüm ve donatılmış bir masa gördüm. Mutluluktan ağlayacak gibiydim. Bu bir şaka olmalıydı… Aylardır aşerdiğim, internete defalarca hakkında yazılar yazdığım şey karşımda durmuş bana bakıyordu. Ne mi? Tabi ki de lahmacun!!!

“Usta sen benim lahmacun isteyeceğimi, aylardır yemek istediğimi nereden biliyordun?” dedim. 

Tabi ki de bilmiyordu. Şaşkınlığıma şaşırıyordu Gazi bey. Ama ben o şaşkınlıkla lahmacunlardan birini yutmuşum bile. Fotoğrafı sonra çekmişim 🙂 O kadar uzun süredir lahmacun yemiyordum ki bunlar benim için bal kaymak gibiydi. Hem de en sevdiğim kıvamda ve çıtırlıkta. Bir gün yolunuz Foz do İguaçu’ya düşerse Pizzarama’ya uğramayı unutmayın. Türk lezzetlerini bulabileceğiniz nadir yurt dışı restoranlarından birisi 🙂

Başka bir şey istesem gerçek olacakmış 🙂