Moğolistan çölleri oraya gidecekler için baya önemli bir konu. Bu sebeple elimdeki verileri paylaşayım istedim 🙂
Japonya’ya kadar YBR ile gitmeyi planlarken rotama Moğolistan’ı eklemiştim. Hatta yakınlarına geldiğimde insanlar çölün sıkıcı olabileceğini, kuzeyinden devam edip başkent Ulan Batur civarına inip dolaşmamın daha eğlenceli olabileceğini tavsiye ettiler. Ama ben macera arıyordum ve de Moğolistan’ı küçük motorumla geçmek istiyordum. Sonunda bu arayışıma cevap buldum tabi ki. 2 çadır kaybettiğim bir ülkeden bahsediyoruz 🙂
Moğolistan hakkında ilk duyduklarım yolların pek iyi durumda olmadığı/hiç yol olmadığı ile benzin sıkıntısı yaşandığı idi. 500km menzili olan YBR için yetmez denmişti ki o sebeple gereksiz yere benzin bidonları taşıdım uzun bir süre. Bir de çölde ne kadar kalacağınız, veya mahsur kalacağınızı bilemeyeceğiniz için yiyeceği en az 2-3 günlük hazır etmekte fayda var.
Tekrar hatırlatmak gerekirse Moğolistan’daki Güney Rotası’nı takip ettim. Batıdan girip, doğuya sürdüm.
– Öncelikle benzin sıkıntısı falan yok. Yolunuzu kaybetmezseniz en fazla 200km yol alarak bir köye ulaşıyorsunuz ve benzin bulabiliyorsunuz. Şişeye bidona gerek yok.
– GPS kullanmadan da yol bulunabiliyor. Haritaya bile bakmadım ben. Kağıt haritadan bahsediyorum. Maps.me uygulamasında Moğolistan haritasını indirdim (8mb idi 😀 ), uygulamanın işaret imleci ok şeklinde olduğu için, doğuyu gösterdiği sürece devam ediyordum.
– Yollar için söylemem gereken en önemli şey, kum sürüşleri. Baya baya kumsalda motosiklet sürerek alıştırma yapılması gereken cinsten. Hafif motor, hafif yük çok önemli. Vidaları da sürekli kontrol etmekte fayda var.
– Herkesin söylediği şeyi ben de yaşadım. İlk başta asfalt yol olmadığı için ve de her yerde bir sürü toprak yol olduğu için ne tarafa gideceğini şaşırıyor insan. Herhangi bir tanesini takip etmeniz yeterli. Çünkü ileri bir noktada hepsi kesişiyor. Ancak, eğer bu yollardan biri bir dağın üzerine doğru gidiyorsa ve o dağın ardını tahmin edemiyorsanız, o kesinlikle başka bir yere çıkıyordur; dikkatli olun!
– Bir de şu “washboard” denen nam-ı diğer tırtıklı yol var. Önüne geçebileceğiniz bir şey değil. Kilometrelerce zıp zıp sürmek zorundasınız. Eğer 70in üzerinde bir hızla kumlu yolda sürebiliyorsanız o zaman etkisini kaybediyor. Ben çok az defa 70i gördüğüm için fazla deneyemedim. Çünkü o süratte düşmeyi hiç istemeyeceğiniz bir yer 🙂
Şimdi rakamsal verilere bakalım.
Bu harita benim Moğolistan’da sürdüğüm yolun asfalt/arazi karşılaştırması. Kırmızı olanlar arazi sürüşü (her türlüsünü dahil edebilirsiniz; taş, toprak, kum, nehir, çöl, mıcır, aklınıza ne geliyorsa), siyah olanlar ise asfalt olan kısımlar. Altını çizmekte fayda var, asfalt demek sorun yok demek değil. Her yerde çukur olabiliyor. Lastik patlatan, egsoz düşüren vs bolca oldu.
Batıdan doğuya:
– Ulgi’ye kadar 100km var. İlk 15’i arazi. Gerisi asfalt. Ancak arada bir yerde 3 km boyunca bir stabilize yol var, moral bozmasın.
– Ulgi’den Khovd’a: 61km boyunca asfalt. Ondan sonrası baya küfredeceğiniz 160 km’lik arazi sürüşü. Beni baya zorlamıştı. Tırtıklı yolda zıp zıp sürerken çadır düşürdüm. Nehirden geçerken motoru istop ettirdim. Ama hiç düşmedim 🙂
– Khov’dan Altai’a doğru: 2 gün sürdüm. İlk gün 190 km asfalt ve 15 km arazi sürüşü. Çok kumlu idi. İkinci gün 260 km çöl sürüşü. Kum fırtınasına burda yakalandım.
– Altai’dan Bayankhongor’a: 95km asfalt. Ardından 300 km arazi sürüşü var. Bunun son 100 km si pek zorlayıcı değil. Genelde toprak yol, hızlanabiliyorsunuz.
– Bayankhongor demek arazi sürüşü bitti demek. Ancak, eğer Orhun Yazıtları’nı görmek istiyorsanız anayoldan sapıp Khujirt veya Kharkhorin yönüne dönmeniz gerekiyor. Bu da biraz daha arazi sürüşü demek. Ancak zor bir yol değil ve Moğolistan’daki en güzel manzaraya sahip.
Yazıtları ziyaret ettikten sonra kısa mesafe arazi sürüşünün ardından asfalt yola ve de öylece başkente ulaşabilirsiniz. Kuzeye Rusya’ya doğru da yol asfalt. Rusya’ya girerseniz, ilk büyük şehir Ulan Ude, 300km den fazla bir mesafe boyunca Rusya’da benzinlik yok 🙂
Bunu beğen:
Beğen Yükleniyor...
İlgili
İki Teke 